(കവിത) കാണാ മറയത്ത്
കെ.സി.അലവിക്കുട്ടി.
അവസാന
ശ്വാസ നിശ്വാസങ്ങളില്‍
അമ്മ.
വിദൂരതയുടെമാലയില്‍
ചില കണ്ണികള്‍ വിഘടം.
പ്രവാസത്തിന്‍റെ
കണ്ണുപൊത്തി ക്കളിയില്‍
തപ്പി തടയാതെ പോയ
നെറുകയിലെ ചുംബനം
വൈകി യെത്തിയ കാഴ്ചയില്‍
പുതു മണ്ണില്‍
വേരുറക്കാത്ത ഏതോ ചെടിയുടെ
ഉണങ്ങിയ ഇലകള്‍ .
ഓര്‍മ്മയില്‍
വാര്‍ധക്യത്തിന്‍റെ
ചുളിവുകളില്‍ പൊതിഞ്ഞ
അവസാനയാത്രാമൊഴി.
മറവിയില്‍ അകലെ,
തേനും വയമ്പും
അമ്മിഞ്ഞപ്പാലും നിറച്ച്
ഒരു താരാട്ടുതൊട്ടില്‍
കരുണയുടെ നിറവില്‍
പാട്ടും രൂപവുമില്ലാതാടുന്നു.
No comments:
Post a Comment